Gedurende het jaar sloten diverse locaties gedwongen hun deuren, waardoor we deze opvangplekken ergens anders moesten compenseren. Bijvoorbeeld door het openen van nieuwe locaties. De bezettingsgraad liep op veel opvanglocaties hoog op, tot gemiddeld 100 procent van de capaciteit. Dit betekent dat deze locaties geen enkele ruimte hadden om bijvoorbeeld extra bewoners op te vangen wanneer dat nodig was. Dit maakte het in- of verhuizen van bewoners ingewikkeld. Door het hoge aantal opvangplekken dat in gebruik is en een tekort aan opvanglocaties, bleek het bovendien vaak niet haalbaar om mensen vanuit Ter Apel over te kunnen brengen naar andere locaties. Toch hoefde – gelukkig – niemand buiten te slapen.

Eind 2024 verbleven er ruim 18.000 statushouders in opvanglocaties bij het COA, van wie ongeveer 12.500 mensen langer dan 14 weken. Deze groep bewoners vormde daarmee ongeveer een kwart van de in totaal 71.800 bewoners. Het is aan gemeenten om woonruimte voor hen te regelen zodat zij de opvanglocatie kunnen verlaten, maar die worstelen met een woningentekort.

Deze situatie legde extra druk op de asielopvang, omdat plekken bezet bleven die bedoeld zijn voor asielzoekers die nog op een beslissing op hun asielaanvraag wachten. Bijkomend gevolg was dat we extra noodopvanglocaties moesten openen. Ook konden (en kunnen) statushouders hierdoor pas op een later moment starten met integreren en arbeidsparticipatie.

Het COA wil graag de groep kinderen en jongeren die zonder ouders in Nederland asiel aanvragen goed opvangen en begeleiden. Net als alle jongeren hebben zij vertrouwen, bescherming en begrenzing nodig. Vanwege een groot tekort aan passende, stabiele locaties, kon het COA dat in 2024 onvoldoende bieden. Veel jongeren verbleven in een tijdelijke noodlocatie waar de omstandigheden verre van ideaal zijn. Daarmee waren meer ongewenste verhuisbewegingen voor deze jongeren nodig, en het zorgde bovendien bij gemeenten voor problematiek rond het bieden van voldoende onderwijs en jeugdzorg. Desondanks werkten we in 2024 hard aan het versterken van de teams die de jongeren begeleiden; meer locaties en medewerkers kregen ondersteuning door coaching of voorlichting. En we investeerden vanuit onze (ook tijdelijke) amv-locaties in een goede verstandhouding met de buurt en gemeenten.

De top 5 landen van herkomst bestond in 2024 uit Syrië, Turkije, Irak, Eritrea en Somalië. In 2023 waren dit de landen Syrië, Turkije, Jemen, Eritrea, en Somalië. Syrië was ook het herkomstland van de meeste alleenreizende minderjarige jongeren (amv).

55.000

56.000